قدم بزرگ: بررسی فیلم

نوری دراماتیک که در آن داستان و رئالیسم ، باتوم را به یکدیگر منتقل می کنند.

این ایده در هوا بود ، صدای مدتی به گوش می رسید ، اما هنوز کسی از کلمات به اعمال نرفته بود. آنتونیو پادوان فکر کرد که در دومین اثر خود با عنوان Il grande passo ، پیش نمایش در مسابقه سی و ششمین جشنواره فیلم تورین ، سرانجام موفق شد دو بازیگر جدا از نظر جسمی مانند تولد جوزپه باتیستون و استفانو فرسی را در کنار هم جمع کند و به آنها اعتماد کند. نقش دو برادر برعکس دیگر.

قدم بزرگ: باتیستون و فرسی سرانجام در نقش دو برادر در پادگان ها با هم بازی کردند

اولی نقش داریو کاوالیری ، مهندس سابق هوافضا را بازی می کند که وقتی شش ساله بود ، تصاویر زنده از اولین فرود روی ماه را دید ، هرگز نخواسته است به آنجا برود. دوم ماریو کاوالیری است ، مامونانی که یک فروشگاه سخت افزار محله در رم را اداره می کند. عمر دوم به طور مرتب ادامه می یابد تا روزی که او از زنگ تلفن ناراحت است. برادرش داریو در زندان است. ماریو خود را تنها کسی می داند که می تواند از برادرانی که تنها یک بار در زندگی خود دیده است مراقبت کند. این دو برادر ، هم از نظر جسمی و هم از لحاظ شخصیتی متفاوت ، در مواجهه با یک کار غیرممکن ، خود را به تنهایی می یابند. برای فهمیدن آنچه در آن است ، شما را به این فیلم ارجاع می دهیم ، به زودی در سینماها با توزیع ویژن.

فیلمساز ونیزی امضای خود را روی داستانی قرار می دهد که از روابط عاطفی سخن می گوید ، از تنوع درک شده به عنوان یک منبع غیرقابل توصیف غنی سازی و وم اپیدرمال انسان برای داشتن همه چیز با وجود همه چیز و هر کس ، حتی وقتی که چیزی روی کاغذ غیرقابل دستیابی ظاهر شود. با کارگردانی ایل گراندو پاسو ، کارگردان سریال تا زمانی که پروسکو وجود داشته باشد ، امیدواری دارد ، یک کلاسیک مانند اتحاد برادرانه را به روی صفحه نمایش بزرگ بیاورد. برای انجام این کار ، سینمای کودکانه و احساساتی را از رؤیاهای تحمل ناپذیر ساخته شده در ایالات متحده آمیخته ، جایی که نبوغ به عنوان یک ارزش و یک سرود برای تعجب دیده می شود ، با محیطی ترین و شاعرانه ترین سبک یک ماززاکوراتی است.

قدم بزرگ: سینمای آمریکا از رویاهای غیرقابل تحمل با واقع گرایانه ترین و محیطی روبرو می شود

نتیجه ، درام نوری در نوشتن و جابجایی آن است ، جایی که داستان با استفاده از واقع گرایی ، باتوم را به همدیگر منتقل می کند و به تعادل و همزیستی مسالمت آمیز می رسد. ما به طور معمول در مورد تولید در ایتالیا مورد استفاده قرار می گیریم وقتی مردم لبخند می زنند و در عین حال بدون اینکه وماً بخاطر جلب توجه و خنده اشکی با یک طنز سلطه آور تأمل کنند ، تأمل می کنند. پادوان یک طنز کم نظیر تر را انتخاب می کند و برای عملی کردن او به دیالوگ ها و تعامل کاراکترها تکیه می کند ، با فرسی و باتیستون که فقط به اندازه کافی کار می کنند تا هم به صورت فردی و هم به صورت جفت کار کنند. اما این همه گل رز و گل نیست ، زیرا فراز و نشیب های ضبط شده در طول جدول زمانی امری اجتناب ناپذیر است ، جایی که صحنه های موفق تر با سایر لوازم جانبی دیگر متناوب می شوند و با استفاده از فرسوده های بیهوده وزن می شوند. که همه چیز را فشرده تر و ناپیوسته می کند ، اما هنوز هم برای لذت بخش نبودن بینایی کافی نیست.