- نقد و بررسی و مصاحبه: INFINITE FOOTBALL توسط Corneliu Porumboiu -

- نقد و بررسی و مصاحبه: INFINITE FOOTBALL توسط Corneliu Porumboiu -

آیا در مسابقات جام جهانی در بلوک های ابتدایی هستید؟ همه چیز را متوقف کنید زیرا Laurentiu Ginghina پیشنهادهای انقلابی درباره فوتبال دارد. Poromboiu با فیلمبرداری از این بازیکن ناامید و نظریه پرداز دیوانه برای Football Infinite (در سینماها در 6 ژوئن) تفسیر تأثیرگذار اما حیرت انگیز رومانی پس از چائوشسکو و ایده انقلاب را ترسیم می کند. جلسه کوتاه گذر با فیلمساز.

در اواخر نوجوانی ، Laurentiu Ginghina پس از یک برخورد تند و زننده ، هنگام بازی فوتبال پا را ترک کرد. چند سال بعد ، با حمل بار بسیار سنگین در محل کار ، آسیب از خواب بیدار می شود. این بار استخوان درشت نی است که در اثر ترمیم ضعیف استخوان ضعیف می شود. Laurentiu با از دست دادن آخرین اتوبوس خارج از کارخانه ، پنجه خود را به سمت پایین می کشد

شش کیلومتر طی سه ساعت. سه ساعت طولانی به تنهایی در جاده ای در رومانی ، در سرمای شب. این تجربه مرد جوان را علامت گذاری می کند و او را وادار می کند تا فوتبال خطر کمتری ایجاد کند. تصمیم گرفته شده است: او قوانین ورزشی را برای محافظت بهتر از بازیکنان دوباره اختراع خواهد کرد. او رسالت خود را در این دنیا یافته است.

پورومبوییو می توانست به پیروی از سیر ساده پسری که در حومه رومانی گم شده و با ایده ابداع مجدد یک ورزش پادشاه وسواس داشت ، راضی باشد ، اما او ما را به یک صمیمیت غیر منتظره ، صریح و لمس کننده می کشاند. به خصوص هنگامی که لورنتیو با حیا و متواضعانه دو تصادف خود را برمی انگیزد: من داستان این آسیب دیدگی را می دانستم زیرا با خانواده وی نزدیک بودم. وقتی او در سر صحنه در مورد آن صحبت کرد ، می توانید بگویید که برای اولین بار به گذشته خود نگاه می کند. ما برگشتیم و او پس از آسیب رساندن به خودش شروع به تقلید از راه رفتن خود کرد. شگفت انگیز بود. او با پشتكار به من نشان می داد كه چگونه لنگ می زند و می خزد ، و من احساس كردم كه برای او هم دفن شده و هم بنیادی است. گذر از این جاده مرحله اساسی زندگی اوست. با همین فاصله است که فیلم موفق می شود زندگی خصوصی شخصیت اصلی اش و رابطه او با فوتبال را با هم مخلوط کند. قدرت اراده نشان داده شده توسط لورنتیو در برنامه خود برای توسعه ورزش جدید خود را فقط می توان در سایه راهپیمایی دیوانه وار که با شکاف استخوان درشت نی به خود تحمیل کرد ، درک کرد. با این حال ، پورومبوییو بلافاصله متقاعد نشد: «اولین باری که ده سال پیش در مورد فوتبال به من گفت ، من او را جدی نگرفتم. اما چند سال بعد برادرش را دیدم که به من گفت او دوباره روی آن کار می کند. این مرا شیفته خود کرد. چیزی که از ابتدا تحت تأثیر من قرار گرفت نحوه زندگی او با این کار بود. برای من ، کار به یک کار هنری نزدیک تر از کار در ورزش بود. "

سوپرمن و 11-S

فوتبال بینهایت این سفر رفت و برگشت دائمی را بررسی می کند ، جایی که هر مرحله از زندگی لورنتیو الهام بخش فلسفه ورزش او است ، حرکتی که به طور فزاینده ای گسترده می شود ، "راهی که تاریخ بزرگ با او مخلوط می شود. . به عنوان مثال ، رویای او برای رفتن به ایالات متحده تا 11 سپتامبر کوتاه شد. فکر می کنم او وقتی در زندگی اش با شکست هایی روبرو شد به این ورزش پناه برد. این واقعیت که اروپا در حال آمدن است و تاریخ بزرگی در این کشور باد تحول ایجاد می کند نیز در نسخه فوتبال او یافت می شود. زیرا نه گینگینا و نه پورومبویو نمی توانند خاطره انقلاب رومانی 1989 را که این فیلم نیز ردپای آن است ، پنهان کنند. این مورد در طی صحنه ای در استان محل کار لورنتیو اتفاق می افتد. وی طی مصاحبه ای به طور اتفاقی از یک خانم 92 ساله ملاقات می کند. او هنوز از سال 89 سرزمین خود را پس نگرفته است. ظاهر این شخصیت غیر منتظره یک لحظه کافکی است: نه تنها در فیلم به نظر ناسازگار است ، بلکه مهمتر از همه: چگونه چنین پیرزنی پس از سی سال می تواند به مراحل اداری را برای بازیابی یک قطعه زمین بکشید؟ به دنبال این موضوع ، ظهور گذشته جنبه دیگری از شخصیت لورنتیو را نشان می دهد. از لحاظ رویه ای ، وی مسئول انتقال اسناد مختلف بین سالن شهر ، استان و سایر مقامات ایالتی است. گویی که این قوانین هم در زندگی حرفه ای و هم در فوتبال خصوصی او ، فوتبال را شامل می شود ، ما به آرامی به موقعیت های خاص بهترین ادبیات روسیه رفتیم. Porumboiu توضیح می دهد: "این مسئله با حاشیه سازی مرتبط است. او یک حاشیه است. به نظر می رسد شما با شخصیتی از گوگول یا چخوف هستید ، مردی که رویاهایی ضخیم تر از زندگی واقعی خود دارد. او در این زمینه بسیار شفاف است. "

به حدی که قهرمان ما حتی خودش را با . سوپرمن و مرد عنکبوتی مقایسه می کند ، زندگی آنها بین هویت مخفی و جلدشان تقسیم شده است. این رویای نهایی لورنتیو را بهتر توضیح می دهد: آزادتر کردن توپ. این ایده آل ورزشی که به عنوان یک شعار تکرار می شود ، اغلب در فیلم مورد هجوم قرار می گیرد. چیزی که بدون رپ نیست وقتی چائوشسکو سرنگون شد ، چطور امیدهای انقلابی توسط واقعیت غلبه و از بین رفت: من معتقدم که انقلاب تربیتی تقریباً مذهبی ایجاد می کند. این به شما ایمان می دهد زیرا به سرعت به چیز بسیار متفاوتی دسترسی دارید. سرانجام ، ما سی سال این دوره از تغییر شکل را داشته ایم که همه چیز بسیار کند و خسته کننده است. ما می فهمیم که مدت زیادی طول خواهد کشید. "

تا بی نهایت و فراتر از آن!

معضل فیلم در نهایت سازش ژست نسبتاً وسواسی گینگینا با واقعیت عمل است. پورومبویو را نظریه پردازی می کند: "هنگام بحث با او ، من فهمیدم که همه ورزش ها از طریق تمرین تکامل یافته اند. تمرین همیشه خطوط را عوض می کند ، یک ورزش یک مفهوم نیست. در پایان ، این بازیکنان هستند که این ورزش را می کنند. فوتبال به خودی خود غیرقابل پیش بینی است ، که به معنای بسیار سرزنده است. نکته ای دست نیافتنی در مورد او وجود دارد ، تیم های بزرگ همیشه برنده نیستند. با این حال Laurentiu جهان خود را تقریباً مانند یک کودک و در یک منطق کاملاً سخت بنا کرد! من می خواستم این را در تصویر نشان دهم ، از لحاظ بصری درک کنم که بین ثابت و زنده ، بین یک قاب هندسی و یک چیز ظریف تر فاصله ای وجود دارد. "

با این حال ، در این لجبازی ، در راه استقامت او علی رغم موانع زیادی که در مقابل او قرار دارد ، شعر واقعی وجود دارد. این احتمالاً همان چیزی است که روند هنری و روشی را که یک خالق باید برای تحقق بخشیدن به رویا یا کار خود ، گاه برای چندین دهه ، به ذهن متبادر می کند ، به ذهن متبادر می کند. این شخصیت Ginghina شعله خاصی است که از تاریخ کشورش نیز دور نیست: "من او را خیلی دوست دارم زیرا همه چیز را زیر سوال می برد. برای او هیچ چیز هیچ وقت مسلم و بدیهی تلقی نمی شود. او روحیه تناقض بسیار شدیدی دارد. نوعی یادآوری از روحیه انقلابی است. انگار هنوز تموم نشده! این بسیار خوب است که افراد بدون قورت دادن همه چیزهایی که بدون تفکر به آنها گفته می شود ، سوال کنند. »یک روح شورش همیشه برای انقلابی که برای همیشه در جریان است وجود دارد؟ این نیز فوتبال بی نهایت است: این ایده که هرگونه شروع تغییر شامل هرگز دیدن نتیجه نهایی نیست ، بلکه فقط چند مرحله از یک جهش بسیار طولانی (اگر نه بی پایان؟) است.